ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door The Uppertunes. Bezetting: Anne-Marie ten Heggeler – trompet & flugelhorn, Mark Lucassen – saxofoons, Ruben Stolp – toetsen, Erno Klijzing – basgitaar en Peter Weissink – drums. Programma: eigen composities van Erno Klijzing
Ze waren er weer, na vijf lange jaren: The Uppertunes. In 2018 mochten we in mei van dat jaar kennis maken met dit kwartet en in november van hetzelfde jaar kwamen ze nog eens terug, echter toen zonder de (andermaal) vader-wordende componist en basgitarist Erno Klijzing. Daarna werd het stil rondom deze groep, collega’s van ArtEZ. Zouden ze nog wel bestaan? Dit antwoord werd vrijdagavond muzikaal bevestigend beantwoord met een concert vol eerder al beluisterde stukken als Moefjorfiets, Out of the blue, Mr. Chocolate, Miniem, Kitekat, Orfadido en Uppertuned. Nieuw waren Kleijzing-stukken als Zomaar, Uppermood, New One, The return of the Uppertunes en M69. Een mooie mix dus van oud en nieuw.
De speelvreugde was gelijk aan een lustrum geleden. Inmiddels had er wel een bezettingswijziging plaatsgevonden. Zo stond Mark Lucassen op de plaats van Jonas Rabener en zat Peter Weissink op het krukje, waar ooit Stefan Schneider zat. Peter Weissink is overigens een bekende op dit podium, want hij speelde al mee in 2014 (met John Hondorp), in 2020 (in Mystiek Theater) en andermaal met John Hondorp, precies een half jaar geleden. De naam van de saxofonist trof ik aan bij een concert, dat Marijn Ouwehand ooit gaf in het Vestzaktheater: alweer ruim tien jaren geleden.
Het aantrekkelijke van het repertoire van The Uppertunes zit hem niet alleen in de hoge kwaliteit die de uitvoerenden bieden, maar zeker ook in de grote afwisseling in stijlen: funk, blues, reggae en ballads, samba en zelfs Afrikaanse invloeden. In Uppermood hoorden we toetsenist Ruben Stolp naast swingen ook nog eens zingen en dat deed hij verre van onverdienstelijk. Voor New One, na de pauze, verwisselde Lucassen zijn saxofoon voor de dwarsfluit en dat had zijn weerslag op de klankkleur. Anne-Marie ten Heggeler bespeelde, naar mijn observatie, geen trompet, maar uitsluitend bugel en op de van haar bekende fabuleuze wijze. Het duurde pas tot het achtste stuk (The return of the Uppertunes) eer de slagwerker een solo voor zich opeiste.
Zal het weer vijf jaren duren voor “The return of the Uppertunes”? Getuige de twee afgedwongen toegiften laat het Tor-publiek dat niet toe.
Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling en Jan Geelen
Gezien op: 20 oktober 2023
