Hermine Deurloo: Living Here

ZENNEZ RECORDS ZR1612006 (2016)

Sinds het heengaan van haar grote voorbeeld Toots Thielemans wordt Hermine Deurloo overladen met vergelijkingen. Gelukkig is er één verschil: Hermine Deurloo lééft en gaat met deze cd zelfs misschien nog een stapje verder dan haar Vlaamse voorbeeld. Deurloo verkent andere, nieuwere paden en etaleert dit aan de hand van vier van haar eigen composities en vijf stukken die geschreven zijn door pianist Rembrandt Frerichs. De andere twee pennenvruchten op deze cd zijn van de hand van de Braziliaanse gitarist Guinga en the grand old man van de hedendaagse Nederlandse muziek, Misha Mengelberg.
Alsof de bühne van de gerenommeerde Fattoria Musica studio uit Osnabrück te klein bemeten is, speelt het kwartet integraal maar op drie van de elf nummers. Zeer vindingrijk toont zich drummer, zeg maar gerust: percussionist Jim Black, die veel verder gaat dan het uitdelen van ritmische pulsen. Cellist Jörg Brinkmann is meester in het oproepen van de juiste sfeer: nu eens dromerig, dan weer ongenadig funky. Pianist Rembrandt Frerichs (met zo’n voornaam móet je wel een stuk betitelen met Self Portrait) schept er hoorbaar genoegen in om te spelen met de registers van zijn instrument. De bastonen in Walking Home grijpen je bij de keel: dit is muziek die je niet in een donker steegje zou willen tegenkomen.
En last but not least: het is een genot om mondharmonica-speelster Hermine Deurloo te horen spelen: virtuoos op z’n tijd, elegant in de jazzwaltz Self portrait en regelmatig haar motiefjes unisono met cello of piano spelend.
Al met al een cd waar je niet snel op uitgeluisterd raakt.

geschreven op: 4 januari 2017

geschreven door: Koen Edeling