ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond, locatie Mystiek Theater. Concert door Vanbinsbergen Playstation. Bezetting: Mete Erker (tenorsax, basklarinet), Miguel Boelens (altsax, sopraansax), Morris Kliphuis (hoorn, cornet), Joost Buis (trombone, lapsteel), Albert van Veenendaal (piano), Corrie van Binsbergen (gitaar), Dion Nijland (contrabas) en Yonga Sun (drums). Programma: meest eigen composities van Corrie van Binsbergen
Natuurlijk is het podium van de Tor/ Mystiek Theater wel eens drukker bevolkt geweest dan vrijdagavond, maar dan ging het meestal om een bigband, zoals twee weken daarvoor. Andere concerten kennen een minimale bezetting van twee, maar een heus oktet kan tot de uitzonderingen worden gerekend. Gitariste en componiste Corrie van Binsbergen had maar liefst zeven andere muzikanten meegenomen om gezamenlijk haar toondichten ten gehore te brengen. Het bleken stuk voor stuk pareltjes, kleine verhalen, dus feitelijk suites (hoewel slechts één die kwalificatie kreeg: Fifteen) en allemaal muziek met een kop en een staart.
Ook de bezetting was opmerkelijk te noemen, want wanneer hoor je in de jazz nog een hoorn? Fabelachtig en zeer fantasierijk bespeeld door Morris Kliphuis, zoals in het heftig swingende Basil Outside, een van de weinige niet-Binsbergen-composities: geschreven door trombonist Joost Buis. Ook deze man bespeelde naast fabelachtig trombone (ik noem Central Station) de lapsteel (schoot- steelguitar), eveneens tamelijk ongebruikelijk. Dan was er nog pianist Albert van Veenendaal, die er genoegen in schiep de (snaren van de) vleugel te prepareren met diverse dempende materialen. Dit leidde tot gamelan-achtige klanken in The dreamlike pagan Goddess/ Dance of the mayfly. Ook de contrabas, meesterlijk bespeeld door Dion Nijland, kwam hier in de spotlights te staan.
Slagwerker Yonga Sun is bij de Tor geen onbekende: we zagen en hoorden hem al eerder in 2020 en maart en november 2017, en ook op deze avond was hij weer ouderwets op dreef. Dan waren er nog twee saxofonisten die een belangrijke steen bijdroegen aan dit concert: Miguel Boelens en Mete Erker. Laatstgenoemde bespeelde ook regelmatig de basklarinet, een van mijn lievelingsinstrumenten. Naast hun geweldige solo’s kon ik ook genieten van het tutti-spel, van vier blazers: een prachtige blend van koper en hout.
De meesteres zelf was erg bescheiden in het zich toekennen van soli. Daarom was het dubbel genieten, wanneer ze dat wel deed, zoals in Blues for Penelope, toepasselijk gelardeerd met een van pijn doortrokken gelaat (dat hoort bij de blues, zeker als die tien jaar duurt, zoals bij de op gemaal Odysseus wachtende Penelope).
Na Afrikaanse sferen (à la Graceland) in Sean’s birthday, met de zoveelste mooie sax- en een zeldzame drumsolo, klonk nog een “geleende” compositie: Tom Waits’ Hold on, met een zingende trombone van Joost Buis.
De glazen waren leeg, de koek was op, er brak voor het eerst deze avond een pauze aan, die gaat duren tot 3 december. Dan treden Henk Kraaijeveld & Jazzkoor Enschede op.
Geschreven door en foto van: Koen Edeling
Gezien op: 19 november 2021