header7
fotoheader

20211001 JazzXpress 3029

20211001 JazzXpress 3004

ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, locatie Mystiek Theater. Concert door Eric Ineke JazzXpress Ft. Tineke Postma & Rik Mol. Bezetting: Tineke Postma- altsax, Rik Mol- trompet, Sjoerd Dijkhuizen- tenorsax, Rob van Bavel- piano, Marius Beets- contrabas en Eric Ineke- drums. Programma: standards en eigen arrangementen

Ze bestaan er in diverse disciplines: gedroomde teams. Het ideale vaderlandse voetbalelftal, de gedroomde bezetting van een Matthäuspassion, maar uiteraard geldt dit ook voor de jazz. Zo’n gedroomde bezetting, maar nu dus echt, was present op het podium van Mystiek Theater, de al geruime tijd “tijdelijke” uitvalbasis van Jazzpodium de Tor. Drummer Eric Ineke –op zichzelf al een levende legende- had nog eens vijf keien uit de jazzwereld meegenomen, die gezessen een concert neerzetten, dat de boeken in gaat als legendarisch. In een andere bezetting mochten we JazzXpress al eens bijna zes jaren geleden meemaken en Ineke was (uiteraard) ook van de partij bij een afscheidsconcert van een andere Tor-hofleverancier: Rein de Graaff, ook toen met contrabassist Marius Beets, met wie de drummer wel vaker het podium deelde.
Ook altsaxofoniste Tineke Postma was geen onbekende voor de trouwe Tor-fans: in 2016 (ook alweer vijf jaar geleden) was zij er met haar eigen kwartet. Haar blaasinstrumentgenoot Sjoerd Dijkhuizen was meer dan eens present: in 2020, in 2017 (met Adriënne West) en bij het al eerder vermelde JazzXpress in 2015. Pianist Rob van Bavel zagen we al eerder met een illustere (en nog steeds actieve) collega van Eric Ineke: John Engels, maar ook met zijn eigen trio. Van stertrompettist Rik Mol heb ik geen verwijzing naar een recensie, maar dat de man al zes keer eerder voor Tor-publiek mocht optreden, is terug te vinden op www.jazzkroniekdetor.nl. Ter vergelijking: de drummer wordt maar liefst HONDERD keer vermeld (als ik mij niet verteld heb) en dit was dus ’s mans 101ste optreden (dat had Willem Habers toch op z’n minst moeten memoreren!)

Niet voor niets is deze man zo veel gevraagd: als geen ander weet hij, welke ritmische pulsen een stuk nodig heeft. Met stokken, mallets et brushes geeft hij elk stuk de juiste swing. De andere mannen van de ritmesectie waren contrabassist Marius Beets (de Mercedes onder de bassisten, volgens Habers): stuwende kracht in het laag en een niet mis te verstane solist, die het beluisteren –in weerwil van de basmoppen- wél de moeite waar maakt en meesterpianist Rob van Bavel, die mij regelmatig, door zijn ongebreidelde vindingrijkheid –denkbeeldig- van de barkruk deed vallen.
Dan waren er nog de drie blazers, die alleen al wonderschoon samenklonken en dan moesten hun solopartijen nog komen. Solobijdragen, die stuk voor stuk ingelijst kunnen worden, of misschien wel verdienen te worden uitgeschreven, over tien, twintig jaar. Maar ach: jazz is improviseren, dus laten we de schone herinnering maar bewaren…

Vermeldenswaardig is nog, dat een groot deel van de stukken terug te vinden is op het nieuwe album What kinda bird this is? , een hommage aan de 101 (waar heb ik dat getal eerder gezien?) jaar geleden geboren Charlie Parker. Voor het arrangement van het titelstuk tekende Marius Beets, terwijl ook Rob van Bavel een bewerking had meegebracht: Relaxing at Camarillo


Geschreven door en foto's van: Koen Edeling
Gezien op: 1 oktober 2021

 



 



vandaag 17

gisteren 282

deze week 727

afgelopen maand 864

tot nu toe 377251

Kubik-Rubik Joomla! Extensions


Hier adverteren? Bij afname van een recensie: 1e maand gratis!

daarna € 17,49 per maand 


museumaalten-add
singingvoices-add
Berts Music productions