header7

fotoheader

20190412 Toonkunst Almelo Johannes 0032

ALMELO, Grote Kerk, vrijdagavond. Uitvoering van Bachs Johannes Passion door Toonkunst Almelo en Van Wassenaer Consort (o.l.v. Arno Vree). Solisten: Margreet Rietveld (sopraan), Esther Kuiper (alt), Matthijs Hoogendijk (evangelist), William Knight (tenor), Bert van de Wetering (Jezus) en Joep van Geffen (bas).

 

In de Almelose Grote Kerk, die al een half uur voor aanvang nagenoeg geheel gevuld was, klonk vrijdagavond een uitvoering van een van Bachs meesterwerken: de Johannes Passion.
Na afloop kwam mij pas ter ore dat dirigent Arno Vree op deze avond voor het eerst deze compositie had uitgevoerd. Misschien is dat wel de verklaring voor het feit dat hij geen gelegenheid voorbij liet gaan, om zijn eigen stempel te drukken op de uitvoering en daarin slaagde hij op bijzondere wijze.
Zo liet hij het koor, dat krachtig opende met Herr, unser Herrscher de koraal Wer hat dich so geschlagen op een wel heel contrastrijke wijze de beide strofen zingen: de eerste fel en de tweede zeer schuldbewust en ineens compleet a capella (dus zonder het overigens zeer volgzaam begeleidend orkest Van Wassenaer Consort. Ook een vondst van Vree was het vormen van een “kleinkoor” voor de wohin’s in de basaria Eilt, ihr angefocht’nen Seelen. Het is heel gevaarlijk om het hele koor deze korte notenwaarden te laten zingen en in deze oplossing klonken de vraagwoorden nog indringender.


Iets minder gelukkig was ik met het compleet negeren van de fermates. Zo gebeurde het nog wel eens dat het ene koorlid doorzong, terwijl andere ademhaalden. Des te opvallender waren echter de momenten, waarin de fermate (het langer aanhouden van een toon) wél plaatsvond, want dat maakte de daarop volgende zin des te intenser. Het ultieme voorbeeld hiervan was de slotzin van het slotkoor: Erhöre mich (…) ich will dich preisen ewiglich.
Vree had gekozen voor tempi die goed pasten bij de technische mogelijkheden van dit koor. Wat heeft het voor nut op op jacht te gaan naar bloedsnelheid en daarmee veel risico te nemen? Het enige geringe technische probleem dat aan het licht kwam, waren de allerhoogste noten bij de sopranen (de gevreesde A”), die af en toe wat benauwd overkwamen. Verder stond de samenklank als een huis en hiermee leverde Toonkunst een bewonderenswaardige prestatie.

Met de solistenkeuze was ik zeer content: Matthijs Hoogendijk, de evangelist die het verhaal boeiend vertelde en soms zijn toehoorders toefluisterde en zijn stemgenoot William Knight, die met het grootste gemak en vederlicht de meest acrobatische aria’s ten beste gaf. Van de heren sprak Bert van de Wetering in de rol van Jezus mij persoonlijk wat minder aan. Het overmatig gebruik van vibrato vergrootte zijn verstaanbaarheid niet echt. In dat opzicht vond ik de stem van Joep van Geffen wat beter passen in barok repertoire: hij plaatste de tekst boven de muziek.
Over de dames niets dan lof: de warme altklank van Esther Kuiper vulde gloedvol de kerk en het engelachtige stemgeluid van sopraan Margreet Rietveld was zalf voor de oren. Net als vijf jaren geleden in Hellendoorn (en vijf jaren daarvoor in Enschede) hoorde ik ook nu weer dat zeldzame stijlfiguur: het dramatisch vibrato in Zerfließe, mein Herze ( het Duitse woord voor dood: “tot” als “to-ho-hot”).

Gezien op: 12 april 2019
Geschreven door: Koen Edeling

 



vandaag 15

gisteren 282

deze week 725

afgelopen maand 862

tot nu toe 377249

Kubik-Rubik Joomla! Extensions


Hier adverteren? Bij afname van een recensie: 1e maand gratis!

daarna € 17,49 per maand 


museumaalten-add
singingvoices-add
Berts Music productions