ENSCHEDE, Noorderkerk, zaterdagavond. Eerste jubileumconcert i.h.k.v. het gouden jubileum van GZK Laus Deo (o.l.v. Jorrit Woudt), m.m.v. Jolanda den Houter (hobo en Engelse hoorn), Johan Bredewout (vleugel), Frank Kaman (orgel), Severin van Dijk (fluit) en Richard Jansen (slagwerk). Programma: geestelijk repertoire.

In 1966 werd het Gereformeerde Zangkoor (GZK) Laus Deo opgericht, om precies te zijn op 3 november van dat jaar. Reden genoeg om na vijftig jaren het gouden jubileum te vieren, maar dan ook wel met maar liefst twee concerten. Het eerste vond zaterdagavond plaats en een grote schare belangstellenden waren daarvan getuige.
In ruim twee uren tijd kreeg het publiek een selectie van liederen voorgeschoteld, die door de koorleden zelf was samengesteld. Opvallend was het ruime aandeel aan Nederlandstalige bijdragen: een zevental -en dan heb ik nog niet eens de twee liederen die samen werden gezongen meegerekend-. Oud-dirigent Frank Kaman drukte met zijn indrukwekkende orgelklanken een belangrijke stempel op dit concert: vrijwel elk lied voorzag hij van zijn begeleidingen, vanaf het orgel dat ooit nog door Charles de Wolff is bespeeld. Andere instrumentalisten waren Jolanda den Houter, die de hobo en Engelse hoorn (althobo) bespeelde, niet zelden tezamen met fluitist Severin van Dijk. De man van de parelende akkoordomspelingen was Johan Bredewout, die de sterren van de hemel leek te spelen vanachter de vleugel. De ritmische ondersteuning kwam van slagwerker Richard Jansen, die ook de pauken bespeelde. Heel fraai waren de instrumentale intermezzi, maar vaker stelden de instrumentalisten zich ten dienste van het koor.
En wát voor een koor! Er werd welluidend, goed verstaanbaar en zeer zuiver gezongen. Handig dat de teksten geprojecteerd werden aan weerszijden van de kansel, maar strikt noodzakelijk was het niet. Daar waar een ingetogener koorklank passender was, zoals in Heer van hierboven, werd deze aangewend. De niet mis te verstane gebaren van dirigent Jorrit Woudt vuurden de passie en gedrevenheid nog eens extra aan. Het koor liet met recht zien en horen wat er bedoeld wordt met “zingen is dubbel bidden”.
Tijdens dit concert werd er door voorzitster Marjan Duinkerken ook nog eens teruggeblikt op de rijke historie van dit koor, nadat een technisch mankement aan de geluidsversterking door de koster allengs was verholpen. Helaas waren de toelichtingen van  presentatrice Janneke de With veel minder duidelijk te verstaan. Een van de artistieke hoogtepunten vond ik het a capella (onbegeleid) zingen van de laatste strofe van Bachs Wohl mir dass ich Jesum habe, maar ook met de compositie van Händel Dank sei dir Herr, in een prachtig arrangement van de dirigent, lieten koor en instrumentalisten bij mij een diepe indruk achter. Ronduit heroïsch was de samenklank in The Royal Line van Dan Burgass.

Erg benieuwd ben ik naar het tweede jubileumconcert, dat op 19 november van dit jaar gehouden gaat worden: de voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang. 

.