ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, zondagmiddag, locatie Mystiek Theater. Concert door: Henk Kraaijeveld & Jazzkoor Enschede (o.l.v. dirigent Resy Weernink). Combo: Daan Herweg (piano), Zack Lober (contrabas) en Roberto Pistolesi (drums). Programma: standards en nieuwe composities
De viering van het eerste lustrum van Jazzkoor Enschede was noodgedwongen twee jaren uitgesteld, maar zeven is ook een mooi getal om te vieren, toch? Dat vond ook een in ruime getale opgekomen publiek, dat zondagmiddag de sfeervolle ruimte van Mystiek Theater vulde.
Onder de bezielende leiding van Resy Weernink zongen de veertien zangers (ik kwam niet verder dan het getal dertien (?)–uiteraard geheel uit het hoofd- de ene jazzstandard na de andere. Of het nu om boogie woogie, ballads, jive of swing ging: de vocalisten wisten er wel weg mee. Een treffende timing, gekoppeld aan smeuïge akkoorden met een mooi breed klankbeeld maakte de luisterervaring zowel boeiend als ontspannend.
Alsof deze muzikale traktatie op de eerste dag van de zomertijd nog niet genoeg was, had het koor ook nog eens de stervocalist Henk Kraaijeveld (bekend van eerdere Tor-concerten: in 2019 en 2018) bereid gevonden de bühne te delen. Dit was het geval bij Take five, maar daarna nam Kraaijeveld het podium over om met zijn puike trio –waaronder de overhaast invallende drummer Roberto Pistolesi- nog eens drie solostukken voor de pauze te zingen, met zijn fenomenale bereik en vindingrijke scats. Verder speelde Daan Herweg helaas niet op de Tor-vleugel (want die staat aan de Walstraat), maar zijn spel leed er niet onder. Deze man was ook verantwoordelijk voor de nodige schitterende composities, al dan niet in samenwerking met Kraaijeveld.
De zanger begon ook eerst alléén na de pauze, met zo’n gezamenlijke compositie, Patches of Sky en Shorters Adam’s Apple, in samba-feel, door Henk Kraaijeveld van tekst voorzien. Na de derde solistische bijdrage, de sfeervolle ballad Perhaps, met het koor erbij, zittend op de rand van het podium, kwam het technisch knapste gedeelte van de middag: drie a capella (=onbegeleid) uitgevoerde stukken. Vooral de strakke akkoorden in Words wisten mijn oren te bekoren. Heel aanschouwelijk waren ook de wisselende opstellingen van het koor, de ondersteunende mimiek en passende bewegingen. Nog een paar keer zongen vocalist en koor samen, maar ook het publiek moest er aan geloven: Moaning vroeg om een antwoord: Oh Lord! Zouden er tussen het publiek toch potentiële nieuwe koorleden verscholen zijn? Laten ze vooral auditeren bij dit koor, getuige de oproep, dan kan Jazzkoor Enschede op naar het tweede lustrum…
Geschreven door en foto's van: Koen Edeling
Gezien op: 27 maart 2022
