ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Afscheidsconcert van Rein de Graaff (piano), feat. Maarten Hogenhuis & Benjamin Herman (altsaxofoon), alsmede Marius Beets (contrabas) en Eric Ineke (drums)
Menige carnavalsvereniging zou jaloers zijn op een dergelijk jubileum: “huispianist” Rein de Graaf gaf zijn 77e concert op dit jazzpodium. Het was niet alleen feest, maar dit concert luidde ook het einde van een tijdperk in: de pianist gaf vrijdagavond zijn afscheidsconcert. Uiteraard memorabel, want iedereen wil zeker over vijftig jaar nog met zijn achterkleinkinderen de herinneringen aan deze prachtige avond delen. Vandaar dat het alom gevreesde bordje “…er kan geen kip meer bij” al ruim voor aanvangstijd de laatkomers moest afwijzen.
Het werd een concert in de categorie “all-stars”, maar ook was er weer eens sprake van generatiekloofoverschrijdende jazz (wat een woord!). Enerzijds de “oude rotten” als Rein de Graaf zélf (al zestig jaren actief), geflankeerd door “grand old man” drummer Eric Ineke, dan de vijftigers Marius Beets en Benjamin Herman, inmiddels ook al meer dan ruim gerijpt en tenslotte het “jonkie” Maarten Hogenhuis (1986). Met name laatstgenoemde verraste door zijn geniale spel, dat absoluut niet onderdeed voor zijn achttien jaar oudere collega. En wat is er immers mooier dan een altsax? Juist: twee!
Er werden stukken gespeeld met pittige tempi, maar ook ballads, waarbij de drummer zich strikt van brushes bediende. Parker kwam langs, Monk, Mobley en regelmatig Bizet (De Graaff kan het niet laten om in zijn solospel te knipogen naar Carmen). Er waren ook toespraken om de wapenfeiten van deze nestor te memoreren. Met name Bennie Waanders was goed op dreef en de pianist wist de anekdotes zelfs nog aan te vullen met zijn eigen herinneringen.
Toch was aan De Graaff het laatste woord en dat deed hij natuurlijk muzikaal: zonder enige verdere begeleiding, dus piano solo bedankte hij zijn publiek voor 77 concerten aandacht met de veelzeggende titel Every time we say goodbye…
Gezien op: 1 maart 2019
Geschreven door: Koen Edeling
