Er was geen “Tolle Woche” voor nodig geweest om een grensoverschrijdend programma op Jazzpodium de Tor neer te zetten. Wat te denken van het Nederland-Duitsland concert   in januari 2015 of  The Bremen Connection (maart vorig jaar)? De Tor weet heus wel waar goede muzikanten vandaan gehaald moeten worden en het ritselt immers van puike Duitse jazzmusici, of moet ik hier nog even Uli Beckerhoff of  Tini Thomsen vermelden? Nog los van de wel erg rammelende slogan Das Schöne passiert wenn man Grenzen passiert (zonder komma en tweemaal hetzelfde “rijm”woord).
Gelukkig rammelde het vrijdagavond geenszins. De voorwaarden waren hiervoor al glashard  aanwezig: de gepokt en gemazelde huisbassist Ruud Ouwehand, die zijn inmiddels 60-jarig oude hand er niet voor omdraait om spontaan mee te spelen, zoals vorige week nog gebeurde en de op melodisch en harmonisch gebied altijd verrassende Duitse pianist Sebastian Altekamp. Aan dit illustere duo werd al bij het tweede stuk, Time after time, een zangeres toegevoegd: Romy Camerun. Noch haar naam, noch haar aankondigingen deden vermoeden dat zij in het Duitse Dorsten is geboren en getogen, maar niets was minder waar. Heel subtiel liet zij weten, zonder iemand te willen beledigen, dat een drummer eigenlijk niet gemist werd en het publiek beaamde dat: de trommelvliezen werden weer eens geaaid in plaats van gegeseld. De uitdrukking “minder is meer” werd weer eens bewaarheid en dat nota bene op dezelfde avond als de Hohe Messe, die 140 kilometer westwaarts (in Utrecht) door slechts elf zangers werd uitgevoerd, maar dat terzijde.
Op deze avond en op dit podium was Camerun de koningin van de scat en deze vocale improvisaties ondersteunde zij met bewegingen, alsof allerlei blaasinstrumenten werden bespeeld. Haar timing was genadeloos perfect en dat gold ook voor haar trefzekere intonaties.

Misschien dat de pauze iets korter had gekund, maar de aanwezigen werden toch nog getrakteerd op een dertiental stukken (plus de toegift I remember April), waaronder het nieuwste werk van Ruud: Nieuwe liedje. Nu hij niet meer werkt in Bremen, heeft hij tijd over om zich te wijden aan het componeren. Wij laten ons graag verrassen…