Dual City Concert Band (voor het gemak DCCB) timmert al aardig aan de weg, maar heeft nu zelfs het plan opgevat om een cd op te nemen met Bob Brookmeyer- (be)werk(ing)en. Dit publiek geheim onthulde dirigent Bert Pfeiffer en als voorproefje hoorde het publiek, dat in aantal best iets groter had mogen zijn, Ding Dong Ding en Skylark. Het smaakt naar meer: jazzliefhebbers kunnen zich nu al verheugen op de komende geluidsdrager.

Gaste van de avond was de tromboniste Shannon Barnett. Haar fragiele postuur leek in schril contrast met de klank die ze teweeg bracht: die was van de categorie zwaargewicht. Ze opende met een combostuk van Monk: I mean you, waarna ze haar eigen compositie Man in a restaurant liet horen, in een arrangement van Stefan Karl Schmid, die als arrangeur ook verantwoordelijk bleek voor een stuk dat na de pauze werd uitgevoerd: Draumalandið. Ze speelde met de band de sterren van de hemel en improviseerde met een onvoorstelbare vindingrijkheid. Er werd goed geluisterd door het publiek, dat zelfs door de dirigent nog gecomplimenteerd werd (“Jullie zijn heerlijk rustig vanavond”), maar het was dan ook meer dan boeiend, wat de band, haar solisten en de gastsoliste te bieden hadden.

In het gedeelte na de pauze hoorden we een paar oude bekende stukken, die zeker de moeite bleken van het herbeluisteren: The Razz-Me-Tazz-Me Blues van Kenny Napper en Bert Pfeiffers eigen 1936 A Spanish Love Affair. Natuurlijk kon de DCCB niet heen om de obligate toegift, Foot, waarin Shannon Barnett ook nog een stevige hand had.